بسم رب الشهدا

راهیان نور یادی از سرزمین نور

من اولین بارم بود به راهیان نور می آمدم؛ لحظه لحظه یادمان ها و مناطق برایم حرفها برای گفتن داشت و ذهنم هر لحظه حال و هوای جنگ و صحنه عاشورا را تداعی می کرد.

در آغاز، وقتی وارد پادگان شهید باکری شدیم یک موتوری برای راهنمایی ما تا آسایشگاه جلوی ماشین حرکت می­کرد باپیچ هایی که میزد وباصدای خاص موتور من کاملا ذهنم برگشت به زمان جنگ، زمانی که سربازان مرندی که به جبهه اعزام می­شدند وپیچ های پادگان درست شبیه پیچ های نخلستان های جنوب بود احساس کردم ما آن سربازان اعزامی به جبهه جنگ هستیم.

در شلمچه کربلای ایران که می گویند تشنگی دیدم، همه مناطق جنگ به یاد لبان خشکیده سرور سالار شهیدان تشنگی راتحمل کرده آب را پس زده وترک های شلمچه به خاطر بی آبی نیست به خاطر شرمندگیشان از لبان خشکیده علی اصغر وصدای آب آب بچه های کاسه به دست است؛ همه شلمچه وهویزه وفکه بوی کربلا میداد احساس کردم من هم درمیدان جنگم

اما از هویزه برایتان بگویم: هویزه یعنی اینکه هروقت یک زندگی هدفمند خواستی سری به هویزه بزن.

در طلاییه همه داشتند به نحوی ازراهیان به سمت نور استقبال میکردند توجه من در میانه راه گره خورد به دوپسربچه که به نظر می رسید دارند بادستان کوچکشان خاکیشان خاک بازی می­کنند؛ با نزدیک شدن دریافتم پابرهنه با احساس خدایی، با شهدا عشق بازی می کنندآنان مهر درست کرده و با چوب رویش الله می­نوشتند آری پشت سرشان گِلی بود که رویش اب جمع شده بود یکیشون دوید گل آورد در آن لحظه تاریخ ذهنم برگشت به بعداز ظهر عاشورا به اینکه طفلان مسلم میدویدند شبیه طفلان مسلم بودند.

هرجا از مناطق سیم خاردار بود دلم خیلی میخواست بروم ان طرف سیم های خاردار ولی نشدنی بود تنها معنی که از این سیم خاردارهابه ذهنم خطور کرد اینکه اینجا ورود ممنوعه است لیاقت میخواهد اول اینکه ازدانشگاه عشق قبول شوی خاکی شوی وبا راه های اسمان آشنایی داشته باشی بعد بیای این طرف سیم ها.

اروند کنار تجلی گاه ظهر عاشورا برایم بود، وقتی کناراروندرود نشتم وتوی آب خورشید هارا دیدم یاد ساعاتی از عاشورا افتادم که عمویم ابوالفضل العباس رفت مشکش را پرکند کنار آب بود اما آب نخورد مانند ماه در آب بود حالابعد قرنها جوانان نقش عباس(علیه السلام)  گرفتند چون خورشیدهای درنیزه خودرابه دریا زدند تابه آن طرف آب به عشقشان و مولایشان حسین(علیه السلام)  برسند چه دریادلانه به امام حسین(علیه السلام) لبیک گفتند چه کسی میداند الان مهدی باکری هاکجایند شاید دراغوش رهبرشان آرام گرفته شاید دریا برایشان اغوش گشوده بود که خودرا به دریازدند شاید آن طرف رود مادرم زهرا صدایشان می­کرد شاید در نیزه سر آن سربه فلک کشیده‌ رادیدند شاید لحظه پرپرشدن علی اکبر رادیدند شاید لحظه بعد عاشورا صدای عمه ام زینب(علیها السلام)  راشنیدند و دیدند که بچه­ای راصدا می­زد شاید خرابه های شام رادیدند که عمه ام رقیه رادیدکه چطور سر پدر را گرفته بود شاید پشت خیمه حالت پریشان مادرم رباب رادیدند ورفتند و شاید….. هرچه باشد خیلی دلم می­خواست منم شهید شوم اما لایق نبودم ونشد.

زهرا حسینی طلبه پایه سوم از مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) مرند

باسم رب الشهداء و الصدیقین

زهرا ملا علیزاده طلبه پایه سوم از مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) مرند(خاطره)

شلمچه قتلگاهی دیگر

هفت فروردین سال 96 روز دوشنبه عصر همراه با کاروان لشگر 31 عاشورای تبریز وارد خاک پاک شلمچه شدیم وقتی قدم به خاک شلمچه گذاشتیم مثل این بود که قدم بر یک جای پر از غم و اندوه گذاشتیم بغض عجیبی به سراغم آمد آهسته و آرام بر روی خاک­ها راه می­رفتم انگار وارد عالم دیگری شده بودم هیچ فکر و نگرانی و دغدغه­ای از دنیای مادی در ذهنم نبود و فقط ذهن و فکرم مشغول شهدا شده بود کم­کم به جایگاهی که قرار بود همه در آنجا جمع شویم نزدیک شدیم وقتی رسیدیم همه در یک جا نشستند تا به سخنان راوی گوش دهند و من هم پشت بر آنها جای خلوتی را برای خود انتخاب کردم و روی خاک­ها  نشستم راوی شروع کرد به توضیح دادن منطقه و این که چطور بچه­های رزمنده در این جا پرپر شدند و گمنام باقی ماندند من هم گوش به سخنان راوی می­دادم که حال خوبی نداشتم و در حال خود نبودم همش فکر کربلا در ذهنم بود و مدام ذهنم به سوی واقعه کربلا می­رفت خاک شلمچه را با دستانم لمس می­کردم یک آرامش عجیبی به من دست می­داد انگار که دوای روح و روانم بود هر چه­قدر بیشتر لمس می­کردم بیشتر آرامش پیدا می­کردم راست گفته­اند که خاک شلمچه شفاست انگار شفای روح و روان آدمی است کم­کم هوا رو به تاریکی رفت و غروب شد غروب شلمچه چیز دیگری است که زبان از بیان و نوشتن قاصر است و نمی­توانم آن حال و هوایی رو که داشتم در شلمچه ابراز کنم وقتی به دوروبرم نگاه می­کردم و می­دیدم که چه غریبی و سکوتی شلمچه را فرا گرفته بیشتر یاد غریبی آقا امام زمان(عج) می­افتادم و با خود می­گفتم این غریبی آقا به خاطر گناهان ما بندگان است که باعث شده آقا تو غیبت طولانی بماند و این­قدر غریب باشد و در بیابان­ها به سر ببرد و منتظر فرج خدا باشد در همان لحظه بیشتر از هر جا احساس می­کردم که به آقا صاحب الزمان(عج) نزدیک هستم و بیشتر احساس می­کردم که آقا حضور دارند و ما را نظاره می­کنند موقع اذان شد و همه آماده خواندن نماز مغرب و عشاء شدند. نماز خواندن در آن تاریکی و ظلمت و در روی خاک شلمچه چیز دیگری است که تا نباشی و حضور نداشته باشی نمی­توانی حسش بکنی. نماز بر پا شد انگار داشتی در کنار شهدا نماز می­خواندی ظلمت و تاریکی شلمچه بیشتر شد بعد نماز اعلام کردند که به سمت اتوبوس­ها حرکت کنند همه آماده رفتن به سمت اتوبوس­ها شدند در یک گوشه صدای مداح کاروانمان می­آمد که داشت  نجوایی می­کرد با شهدا. من نزدیک شدم انگار دل رفتن از شلمچه را نداشتم ماندم و نشستم کمی که گذشت مداح گفت خوش به حالتان که شما مانده­اید و قسمت شما شده است با خود فکر کردم چه شده است چه اتفاقی افتاده است ناگهان مداح گفت خادمان شلمچه پرچم آقا قمر منیر بنی هاشم را آورده­اند تا این حرف را گفت احساس کردم که تو خود کربلا حضور دارم بغضم ترکید و مدام اسم آقا سید الشهدا را بر زبانم می­آوردم که آقا ممنونم ازت اگر چه لیاقت حضور در صحن و سرای تو را ندارم وی توفیق شد پرچم علمدارت آقا ابوالفضل العباس را زیارت کنم از خوشحالی اشک­هایم امانم را بریده بود یک حال و هوایی بود که تا به حال نچشیده بودم امیدوارم با عنایت و دعای شهدا توفیق دریافت برات و حضور در سرزمین کربلا را داشته باشم. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.

ایام عید نزدیک است ……….
آرام بخندید مبادا صدایتان به غریب مدینه برسد بانوی خانه ی علی در بستر است
.
.
.
.
.
.
نفس کشیدن برایش بس دشوار راستی نمیدانم این روز ها چه کسی موی زینب را شانه میزند
.
.
.
.
.
آرام بخندید دل حسین آشوب است کوچه،در،دیوار من دستی بلند است بروی مادر آری تمام اینها مدام در ذهن مرور میشود
.
.
.
.
.
آرام بخندید تشنه لب کربلا خردسال است ومادرش …
مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهایی این خانه …….
.

.
.
.
.
السلام علیک یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها ..

….خـــــــدایــــــا….

از خيمه‌گاه رحمتت بيرونمان نکن.

از آستان مهرت نوميدمان مساز.

آرزوها و انتظارهايمان را به حرمان مکشان.

از درگاه خويشتن مارامران.

صبح از طلیعه ایام زینب است
پاینده تا به شام ابد نام زینب است
در راه دین لباس شهامت چو دوختند
زیبنده آن لباس بر اندام زینب است
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد

دعوت
* خدایا، چقدر ما انسان ها در اجابت دعاهای مان عجولیم. گاهی اصلاً با واژه ی « صبر » آشنایی نداریم و آن را نمی شناسیم. مگر غیر این است که اجابت دعاها را ضمانت کرده ای، خودت ما را امر به دعا کردن نموده ای؛ (ترجمه ی عباراتی از جملات پایانی دعای شریف کمیل)، تو که خُلف وعده نخواهی کرد. برای نگرانی مان دلیلی نداریم و هر کاری که برهان و دلیلی برایش نباشد، عبث و بیهوده است. خدایا، به من بیاموز که در اجابت دعاهایم شتاب زده عمل نکنم و هیچگاه از رحمت نامتناهی ات نا امید نشوم. خدایا، نکند با دانستن اینگونه مسائل، باز طوری عمل کنم که شایسته ی شأن انسانی ام نباشد.

فضیلت بلندهمتی (حکمت)

از حضرت امام باقر علیه السلام مروی است که «خدا به مؤمن سه خصلت کرامت فرموده است: عزت در دنیا و آخرت، ظفر (پیروزی) در رستگاری دنیا و آخرت و مهابت در دل ظالمان و اهل معصیت.» که سرآمد بیشتر صفات و افضل اکثر ملکات [نیک] است.

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند که «اگر همه عالم، شمشیرها کشند و پشت به پشت یکدیگر داده رو به من آیند، سر مویی تفاوت در حال من هم نمی رسد».

زمان خود گویای روشنی و حق نمایی کلام معصومین علیه السلام است که می بینیم مهابت و عزت روزافزون ایرانیان در عرصه های جهانی در سایه عزت خواهی آنان رخ نمایی می کند و قلب های حق طلبان را به سوی خود جلب می نماید.

نشان همت بلند (نکته)
«نشان همت آن است که هرگز در حاصل و حاضر نگاه نکند، بل همه نظر او مقصور بود بر آنچه ندارد».

ارتباط آرزو و همت بلند (نکته)
«همت و نهمت هر دو هم شکلند و هر کسی را از این دو بهره است: یکی را به سخاوت و نان دادن، و یکی را به شجاعت، و یکی را به علم و عبادت، و یکی را به زهد و به ترک دنیا گفتن. و یکی را به طلب افزونی دنیا».

خسیس همتی (پند و اندرز)
بنگر تا خسیس همت نباشی که من چیزی ندیدم مرد را از پای افکنده تر از دون همتی.

همراهی همت و بخت عالی (نکته)
باید دانست که همت عالی یکی از عوامل موفقیت است. در راه موفقیت نباید غافل از عواملی بود که تحت سلطه ما نیست.

«همت بی آلت از سبکساری بود و همت با بخت زیبنده بود؛ زیرا که مردی که او را همت بود و از بخت یاری نبُوَد به جز نگوساری نبود. که همت باید و بخت عالی».

بسم الله الرحمن الرحیم

حادثه ناگوار و تکان دهنده چاقوکشی و هجوم یکی از اشرار منطقه به روحانی متعهد، مجاهد و انقلابی، در راه اجرای فریضه‌ مهم دینی «نهی از منکر و امر به معروف» و دفاع از حریم امن جامعه و شریعت نبوی در بیمارستان رازی مرند که منجر به شکستگی دست و مجروحیت شدید ایشان گردیده موجب تأثر و تألم شدید اهالی مرند و حومه و طلبه های برادر و خواهر که افتخار تلمذی این استاد گرانقدر را دارند گردید. شرح ماوقع را از گفتگوی خبری یاشیل وطن با ایشان نقل می کنیم:

به گزارش یاشیل وطن، حجت الاسلام اکبر مرندی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در تبریز، تصریح کرد: حوزه علمیه باید در این زمینه اقدام کند، تا شأن لباس روحانیت حفظ شود وگرنه در آینده شاید شاهد تکرار چنین اتفاقات تلخی باشیم.

وی با تشریح کامل حادثه رخ داده عنوان کرد:  پدرم به علت وخامت حالشان در بیمارستان مرند بستری بودند، در ساعت ملاقات که برادر بنده با نگهبان در حال صحبت برای ورود به عیادت بود، این فرد شرور خود را در این صحبت مداخله می دهد، بنده هم که دیدم سر و صدای زیادی در سالن سی سی یو ایجاد شده این فرد را به سکوت دعوت کردم تا آرامش در بیمارستان حاصل شود.

حجت الاسلام مرندی افزود: این فرد شرور مدام به بنده و لباس روحانیت توهین می‌کرد سپس مشتی بر پیشانی من زد که بعدا متوجه شدم با چاقو این ضربه را وارد کرده که من نقش بر زمین شدم، وقتی بلند شدم که دومین ضربه چاقو را به سرم وارد کرد، مجدد خواستم از خودم دفاع کنم که خون بر صورتم جاری شد و سومین چاقو را برگردنم از پشت زد که از حال رفتم و دیگر چیزی را متوجه نشدم.

وی گفت: حاضران می گویند که وی حتی قصد کشتن مرا داشت و می خواست با چاقو ضربات دیگری را بر من وارد کند.

این روحانی عنوان کرد: این فرد، شرور سابقه داری است و تاکنون 23 جرم را مرتکب شده است.

حجت الاسلام مرندی تصریح کرد: با رسیدگی به شکایت در دادسرای مرند، این فرد هم اکنون در زندان به سر می برد،اما متاسفانه رسیدگی جدی صورت نمی گیرد، قاضی این پرونده می گوید برای این فرد دو ماه زندان صادر شده که فرد حق اعتراض دارد و ممکن است این مدت نیز کاهش پیدا کند.

وی تاکید کرد: وقتی در انظار عمومی، به یک فرد شهروند حمله ای می‌کند، باید مسئولان امر بطور جد وارد شوند، و رسیدگی جدی کنند تا چنین افراد سابقه داری از تکرار این حوادث پرهیز کنند.

مسئول دفتر سابق امام جمعه مرند تصریح کرد: زخم های بنده به دلیل اصابت ضربات چاقو، 22 بخیه خورده است، دستم نیز شکسته و در کچ قرار دارد.

مدرسه علمیه خواهران  فاطمه الزهرا (س)مرند همگام با دیگر نهادها این اقدام را محکوم نموده و خواستار پیگیری مسئولین ذی ربط هستیم تا جایگاه روحانیت و شان این مقام حفظ گردد.

دیگه بزرگ نمی شیم…

از یه سنی به بعد، دیگه بزرگ نمی شیم

پیرمی شیم

خسته نمی شیم

می بریم….

تکراری نمی شیم

زیادی می شیم

باید گذاشت و رد شد قبل از اینکه زیادی بشیم

عفاف، بنیادی ترین عامل ایجاد امنیت اجتماعی است. بی پروایی در نگاه، بی توجهی در نوع پوشش و پرده دری در روابط جنسی، امنیت اجتماعی را به خطر می اندازد و تجاوزهای جنسی که بی شرمانه ترین نوع تجاوز به حقوق مردم است، رواج می یابد. بر این اساس عفت مداری از اصولی ترین پایه های حراست امنیت جامعه است.

احساست را نسبت به این تصویر جانسوز می خواهم….

دست از سرم بردار من بابا ندارم…

دست از سرم بردار من بابا ندارم

زخمی شدم بهر دویدن پا ندارم

احترامم را نگهدار

سیلی نزن من با کسی دعوا ندارم

باشد بزن، چشم عمو را دور دیدی

من هیچ کس را بین این صحرا ندارم

زیبایی دختر به گیسوی بلند است

مثل گذشته گیسوی زیبا ندارم

این چند وقته از در و دیوار خوردم

دیگر برای ضربه هایت جا ندارم

تا گیسوانم را زدستانت درآرم

غیر از تحمل چاره ای اینجا ندارم

گفتم به عمه از خدا مرگم بخواهد

خسته شدم میلی به این دنیا ندارم

گیرم که پس دادند هر دو گوشوارم

گوشی برای گوشواره ها ندارم

شیرین زبان بودم صدایم را بریدند

آهنگ سابق را به هر آوا ندارم

در پیش پایم نان و خرما پرت کردند

کاری دگر با شام و شامی ها ندارم

با ضربه پا دنده هایم را شکستند

کی گفته من ارثیه از زهرا ندارم

نشناختم بابا تو را تغییر کردی

امشب دگر راهی به جز افشا ندارم

گویی تنور خولی آتش داشت آن شب

خیلی شده ترکیب رویت نامرتب

السلام علیک یا ابا عبدالله

السلام علیک یا ابا عبدالله

عطر وبوی حسینی به مشامم می رسد

گفتم :خدایا ازهمه دلگیرم گفت :حتی از من؟

گفتم:خدایادلم را ربودندگفت:پیش از من؟

گفتم:خدایاچقدردوری گفت:تویامن؟

گفتم:خدایاتنهاترینم گفت:پس من؟

گفتم:خدایاکمک خواستم گفت:ازغیر من؟

گفتم :خدایا دوستت دارم گفت:بیش از من؟

te mso 9]> Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

hida: 0%;">کلاس سوم ابتدایی برای هر دختری خاطره انگیز و به یادماندنی است.آنهم نه کل سال یا چند ماه و چندروز فقط یک روز و شاید نصف روز.

من نیز از این قاعده مستثنا نبودم؛از دوران ابتدایی مادرم همیشه مرا به نام غنچه اسلام صدا می کرد ولی منظورش را نمی فهمیدم.اما در کلاس سوم ابتدایی در آن روز بیادماندنی فهمیدم.

اولین روز چادرپوشیدنم،منتها نه به رسم امروز چادر سفید….

من متفاوتتر از دیگران بودم با چادری قرمز گلهایی برنگ آبی ،سبز ،سفید و با طرحی ابریشمین.اولش ناراحت شدم ودعوا کردم چرا چادرم سفید نیست.اما بعد آماده شدن علاقه شدیدی نسبت به چادرم پیدا کردم خصوصا وقتی فهمیدم تک است و تکراری نیست!

چه روزی بود آن روز،روزی که برای اولین بار چادر قشنگم را سر کردم از شوق سر از پا نمی شناختم با شور و عشقی وصف ناپذیر.با خواهرم و دوستانم راهی مدرسه شدیم ،در راه به خودم و نحوه پوشیدنم و حتی خود چادرم می بالیدم.و از اینکه سخن مادرم (غنچه اسلام بودن ) را دانسته بودم.

به مدرسه رسیدیم تا سرکلاس چادرم را باز نکرده بودم.وقتی به سر کلاس رفتم تازه فهمیدم:

وای کیف مدرسه ام را در خانه جا گذاشته ام.

بماند که برگشتیم و با دعوای خواهرم کیفم را آوردیم ولی شیرینی این خاطره هرگز از خاطرم نمی رود.

نویسنده:زهرا ناطق اینانلو

دعوت که میشوی؛

به یک مهمانی ِ بزرگ..

فکر و خیالت تماما خوشی است و شادی و چطور آماده شدن ها..

شوق داری برای ِ رفتن..

هیجانی برای ِ رسیدن به وقتی که در راهی..در زمانی که هستی

از هر کجا که میگذری ؛ هر مغاره ای؛ هر چه ببینی مرور میکنی با خودت؛

به درد ِ میهمانی ام میخورد آیا ؟؟

وتو آماده میشوی ..

آماده ی آماده و بزرگ تر از میهمانی ِ خدا ؛ چه میخواهی ؟؟ آماده ای ؟ آمده ای  و هستی؟

حواست باشد فقط ؛ چند روز ِ دیگر باقی مانده است

در این حضور همت را متعالی بگردان…

هـمَّـتِـتان قـــبــ ــول

قدیم و حالا

قدیم ها وقتی که به خانه ی غریبه وارد می شدیم

باید می گفتیم یاالله

اما حالا وقتی از خانه خارج می شویم

باید بگیم یاالله!!!

خدایا؛

خطا از من است، می دانم؛ از من که سال هاست گفته ام «ایاک نعبد»؛

اما به دیگران دل سپرده ام؛

از من که سال هاست گفته ام «ایاک نستعین»؛

اما به دیگران تکیه کرده ام؛

اما تو رهایم نکن …

مي خواهيم بهترين تبريك و بهترين هديه را در روز مادر به مادرانمان بدهيم؟

از نظر شما بهترين كادو وهديه براي قدر داني از زحمات مادران شجاع و مهربان ايران زمين چه مي تواند باشد ؟

ياريگرمان باشيد تا روز ميلاد حضرت زهرا(سلام الله عليها)

منتظر پاسخهايتان هستيم براي درج در پرونده هاي محبت نسبت به مادرانمان….

سرفصل کتاب آفرینش زهراست روح ادب وکمال و بینش زهراست

روزی که گشایند در باغ بهشت مسئول گزینش و پذیرش زهراست

من نامم زهراست بنام زهرا مفتخرم بر او می بالم شماچه؟

یا زهرا بگو و بنویس…