فطرت انسان از ديدگاه قرآن

از نظر قرآن كريم به شهادت يك سلسله آيات بايد گفت كه انسان داراي فطرت است از جمله آيات عبارتند از:

1- «زُيِّنَ لِلنّاس حُبُّ الشَّهَوات مِنَ النِسآء ………………. و الحرث» (1)

در اين آيه لفظ حُبّ كه به معناي علاقه و گرايش است و زُيِّن به معني زينت داده شده آمده، نشانگر اين است كه در انسان تمايل به زن و فرزند و مال و منال در نهاد اوست و از جمله فطريات انسان هستند.

2- «هل جَزاءُ الْاِحْسانِ الّا الْاِحسان» (2)

در اينجا هم سئوال از فطرت و نهاد انسان است انسان به فطرت خود رجوع كند فطريات زبان حال به او خواهد گفت كه جزاء احسان چيزي جزء احسان نيست پس اصل وجود فطرت در انسان وجود دارد.

3 - «فأقِم وَجْهَك للدينِ حنيفاً فطرت اللهِ التي فطر الناس عليها» (3)

در حالي كه به حق روي مي‌آوري به طور كامل با سرشت خدائي كه مردم را بر آن سرشته است همگام باش. اين آيه با صراحت از وجود نوعي فطرت الهي در انسان خبر مي‌دهد البته در اين آيه دلالت دارد انسان به نوعي از سرشت و طبيعت آفريده شده كه براي پذيرش دين آمادگي دارد.

(1) آل‌عمران، 14(2) الرحمن، 60(3) روم، 30