سروده اقبال لاهوري در وصف حضرت زهرا (س) از معروف‌ترين سروده‌هاي اين شاعر گران‌مايه است که مي توان آن را مهم‌ترين اثر شعر فارسي، در وصف دختر پيامبر اسلام(صلي الله) توصيف کرد.

اقبال در اين سروده حضرت زهرا را که همسر علي مرتضي(عليه السلام) است و فرزندي چون امام حسين (عليه السلام) را پرورانده است، اسوه کامل زنان عالم مي‌داند که بايد سرمشق زنان مسلمان باشد.

مريم از يک نسبت عيسي عزيز

از سه نسبت حضرت زهرا عزيز

نور چشم رحمت للعالمين

آن امام اولين و آخرين

آن که جان در پيکر گيتي دميد

روزگار تازه آئين آفريد

بانوي آن تاجدار هل اتي

مرتضي مشکل گشا شير خدا

پادشاه و کلبه ئي ايوان او

يک حسام و يک زره سامان او

مادر آن مرکز پرگار عشق

مادر آن کاروان سالار عشق

آن يکي شمع شبستان حرم

حافظ جمعيت خير الامم

وان دگر مولاي ابرار جهان

قوت بازوي احرا جهان

در نواي زندگي سوز از حسين

اهل حق حريت آموز از حسين

سيرت فرزندها از امهات

جوهر صدق و صفا از امهات

مزرع تسليم را حاصل بتول

مادران را اسوه کامل بتول

بهر محتاجي دلش آنگونه سوخت

با يهودي چادر خود را فروخت

نوري و هم آتشي فرمانبرش

گم رضايش در رضاي شوهرش

آن ادب پروده صبر و رضا

آسيا گردان و لب قرآن سرا

گريه‌هاي او زبالين بي نياز

گوهر افشاندي بدامان نماز

اشگ او بر چيد جبريل از زمين

همچو شبنم ريخت بر عرش برين

رشته آئين حق زنجير پاست

پاس فرمان جناب مصطفي است

ورنه گرد تربتش گرديدمي

سجده‌ها بر خاک او پاشيدمي