زیبایی رنگها در قرآن

زیباآفرینى رنگها یکى دیگر از نمودهاى زیبایى در فرهنگ زیباشناسى قرآن است.

زیبایى رنگها چه به صورت فرد و چه به صورت ترکیب مورد توجه است : آیا ندیدى که خداوند از آسمان آب را فرستاد، پس بیرون آوردیم از آن میوه هایى با رنگهاى مختلف و زیبا و از کوهها نیز جاده هاى آفریده شده ، سفید و سرخ و رنگهاى مختلف و گاه به رنگ کاملا سیاه این نقاش چیره دست با یک قلم و یک مرکب (آب) انواع نقشها را ابداع کرده که بینندگان را مجذوب و شیفته خود مى کند. در مورد رنگ زرد مى فرماید: گفتند بخواه از پروردگارت تا بیان کند رنگ آن گاو را؟ گفت آن گاوى است زرد خالص که رنگش مسرور مى سازد بینندگان رابه رنگ شتران زرد. رنگ زرد  نشاط آور است و چشمگیر و رنگ سبز آرامش ترین رنگها و علامت زندگى ، رویش ، صلح و جاودانى است.

در قرآن توجه بیشترى به رنگ سبز شده و آن را از زیبایى ها و رنگهاى لباس بهشتیان معرفى مى کند: «جامه هاى سبز را دیباى نازک» «بر اندام بهشتیان لباسهایى از حریر نازک سبز رنگ و از دیباى ضخیم» ، از رنگ سبز به عنوان یک رنگ زیبا و دلنشین ، زیاد سخن به میان آمده و حتى تکیه گاه هاى بهشتیان را با رنگ سبز معرفى کرده است : «بر بالشهاى سبز و بساط قیمتى زیبا تکیه مى کنند.» در روایات ، بر استفاده از رنگ سیاه براى رنگ کردن موها به منظور جوان و زیبا نشان دادن انسان تکیه شده است