زماني كه قوم بني اسراييل بعد از عبور از رود نيل از صحرا گذشتند و وارد شهر موعود شدند ‘حضرت موسي همه ي آنها را جمع كرد و يك در را به آنها نشان داد و گفت كه همه ي شما بايد از اين در ‘بصورت تعظيم كنان رد بشويد و زماني كه در حال رد شدن هستيد‘بگوييد ((حِطه ))حطه به زبان عبري است و معادل توبه مي باشد .قوم بني اسراييل صف كشيدند كه بيايند و رد شوند و به جاي حِطه مي گفتند’حُطه‘ كه به معناي نخود و لوبيا مي باشد.در واقع حضرت موسي را مسخره مي كردند .حضرت علي (عليه السلام)مي فرمايند’امت اسلام بدانيد كه خداوند براي امت موسي يك در قرار داد كه بايد از آن تعظيم كنان عبور مي كردند و مي گفتند حطه و توبه كرده و توبه آنها به اين طريق پذيرفته مي شد ولي براي امت پيغمبر اسلام خداوند ما دوازده امام را گذاشته كه اگر آمديد پيش ما توبه مي كرديد خداوند توبه ي شما را مي پذيرفت به عبارتي ديگر حضرت علي (عليه السلام) مي فرمايند :مثل ما به مانند باب حِطه ي بني اسراييل است.  آيا ما امام عصر را با اين شان مي شناسيم كه به امام زمان خود بگوييم :يا صاحب الزمان (عليه السلام)!من خطاكارم، توبه !و چه رحمتي آنگاه در زندگي ما جاري خواهد شد چون توبه ما در اين صورت پذيرفته شده است .يكي از شئون امام عصر باب حِطه بودن ايشان است .اصلا چرا بگذاريم به گناه برسيم و بعد سراغ امام برويم قبل گناه چه مي شود پيش امام رفت و به او متوسل گرديد!

يا صاحب الزمان ادركني و لا تهلكني.