كمال در سه چيز است:

- فهم عميق در قرآن

- صبر بر مصيبت و ناگواري

- اندازه گيري خرج زندگان 

توجه مردم به صمصام‏

مرحوم صمصام از چهره‏هاى محبوب اصفهان بود، كسى در اصفهان نيست كه صمصام را نشناسد و به او علاقه نداشته باشد زندگى او سبك و شيوه‏اى خاص داشت، مثلاً هيچ وقت سوار ماشين نمى‏شد. سوار قاطر يا الاغى كه داشت مى‏شد و در تمام محافل و جلسات مذهبى اصفهان و جاهايى كه روضه و منبر بود، مى‏رفت. حضور او در محافل بر اساس دعوت قبلى نبود. يك حالت بهلول‏گونه‏اى داشت، حالتى كه به نظر مى‏آمد مقدارى شايد سطحى يا به اصطلاح آدم خُلى باشد ولى با اين حال تمام افعالش از روى درايتى خاص بود. بسيار فرزانه و حكيم و حتّى باسواد بود. در جلسات منبرهايى كه مى‏رفت، چه با دعوت يا بدون دعوت، پول مى‏گرفت، و پول را نقداً دريافت مى‏كرد، چه اجازه‏ى منبر به او بدهند و چه ندهند، زيرا بعضاً هم نمى‏گذاشتند منبر برود. معروف بود كه افراد زيادى از ايتام و فقراى اصفهان را او اداره مى‏كند. در زندگى شخصى خودش چيزى جز سادگى و ساده‏زيستى نداشت. وقتى از خيابان و حتى از بازار اصفهان عبور مى‏كرد راهها بند مى‏آمد و همه مى‏ريختند دور و برش سلام مى‏كردند و بچه‏ها اطرف او را مى‏گرفتند. او هم گاهى يك چيزى مى‏گفت، اگرچه بعضى وقت‏ها هم عصبانى مى‏شد، ولى همه از سبك و سياق صمصام خوششان مى‏آمد. با اين كه پير بود راست‏قامت و سرزنده مى‏نمود و هرچند قيافه‏اى جدّى داشت و آهنگين و رجزگونه سخن مى‏گفت اما محتواى حركات و معنى كلماتش عمدتاً طنز بود و شوخى‏هايش ظريف و جهت‏دار بود. عموم مردم اصفهان او را مى‏شناختند و از ديدن او منبسط مى‏شدند. سوار بر الاغ در خيابانها و بازار اصفهان حركت مى‏كرد و بر روى اسب سينه‏اش را جلو مى‏داد و رجزگونه سخن مى‏گفت. مجموعه‏ى اين خصوصيات باعث مى‏شد صمصام در هر مسيرى عبور مى‏كرد انبوهى از مردم مخصوصاً بچه‏ها به دنبالش او را همراهى كنند. با همه‏ى سادگى و سيادت و محبوبيّت و كهولت سن، زبان برنده‏اى در برخورد با مسايل اجتماعى داشت، از اين رو تأثيرى عميق در نفوس مردم مى‏گذاشت. ايشان معمولاً بزرگترين و پرجمعيت‏ترين جلسات اصفهان را براى سخنرانى خود انتخاب مى‏كرد، و بى‏دعوت در ابتداى مجلس مترصّد مى‏ايستاد، و در حد فاصل منبر قبل و بعد به منبر مى‏رفت، سخنران بعدى كه قصد رفتن بالاى منبر را داشت و مى‏ديد صمصام بالاى منبر سبز شده است، ناچار بود كنار بنشيند و صبر كند تا صمصام منبرش تمام شود، و حتى اگر فرد يا افرادى در حال بيرون رفتن بودند آنها را مى‏نشاند. در مجلسى كه آيت‏اللّه بهبهانى نيز براى روضه شركت كرده بود و عصازنان در حال خارج شدن از مجلس بود، صمصام به مجرد استقرار روى منبر قبل از هر كلامى با صداى بلند گفت: حلال‏زاده‏ها بمانند، حرامزاده‏ها بروند! مرحوم بهبهانى به همان نقطه‏اى كه رسيده بود نشست و بالطبع بقيه نيز! اين شيوه‏ى او براى در دست گرفتن منبر بود. اين حرفها با آن لحن و سبك خاص و شيرينى كه صمصام داشت موجب خنده فراوان مردم مى‏شد. او داراى آهنگ و لحنى خاص بود كه معمولاً با تكيه به صوت حرف مى‏زد. و خيلى شيرين و زيبا و اديبانه صحبت مى‏نمود در حالى كه سبيلهايش را به طرز خاصى مى‏كشيد و گاهى ريش‏هايش را مثل رستم دو شقه مى‏كرد و يك شال سبز به سر و شالى ديگر به كمرش مى‏بست قباى كوتاهى هم مى‏پوشيد و قيافه‏اى منحصر به فرد به خود مى‏داد. موضع‏گيرى در مقابل دولت پهلوى‏ موضع‏گيرى‏هاى و سخنان طنزآلود او عليه رژيم پهلوى و در جهت دفاع از امام خمينى(ره) و نهضت او تداعى كننده‏ى بهلول، صحابى معروف امام كاظم(عليه‏السلام) بود و سالهاى سال است داستان‏هاى صمصام در رابطه با امام و رژيم نقل محافل و مجالس عام و خاص است. او مردى بسيار عاقل و نكته‏سنج و در عين حال شوخ‏طبع بود. اكثر منبرها و كارهاى وى داراى ظاهرى فكاهى ولى باطنى انتقادى داشت. گاهى پايش را از شوخى‏هاى عاميانه فراتر مى‏نهاد و با پادشاهان و مردان سياسى قدرتمند وقت نيز شوخى مى‏كرد. در بين معمّرين اصفهانى كمتر كسى را مى‏توان يافت كه او را نديده و حكايت و لطيفه‏اى از اين مرد استثنائى به خاطر نداشته باشد. ‏

توجه مردم به صمصام‏
مرحوم صمصام از چهره‏هاى محبوب اصفهان بود، كسى در اصفهان نيست كه صمصام را نشناسد و به او علاقه نداشته باشد زندگى او سبك و شيوه‏اى خاص داشت، مثلاً هيچ وقت سوار ماشين نمى‏شد. سوار قاطر يا الاغى كه داشت مى‏شد و در تمام محافل و جلسات مذهبى اصفهان و جاهايى كه روضه و منبر بود، مى‏رفت. حضور او در محافل بر اساس دعوت قبلى نبود. يك حالت بهلول‏گونه‏اى داشت، حالتى كه به نظر مى‏آمد مقدارى شايد سطحى يا به اصطلاح آدم خُلى باشد ولى با اين حال تمام افعالش از روى درايتى خاص بود. بسيار فرزانه و حكيم و حتّى باسواد بود. در جلسات منبرهايى كه مى‏رفت، چه با دعوت يا بدون دعوت، پول مى‏گرفت، و پول را نقداً دريافت مى‏كرد، چه اجازه‏ى منبر به او بدهند و چه ندهند، زيرا بعضاً هم نمى‏گذاشتند منبر برود. معروف بود كه افراد زيادى از ايتام و فقراى اصفهان را او اداره مى‏كند. در زندگى شخصى خودش چيزى جز سادگى و ساده‏زيستى نداشت. وقتى از خيابان و حتى از بازار اصفهان عبور مى‏كرد راهها بند مى‏آمد و همه مى‏ريختند دور و برش سلام مى‏كردند و بچه‏ها اطرف او را مى‏گرفتند. او هم گاهى يك چيزى مى‏گفت، اگرچه بعضى وقت‏ها هم عصبانى مى‏شد، ولى همه از سبك و سياق صمصام خوششان مى‏آمد.
با اين كه پير بود راست‏قامت و سرزنده مى‏نمود و هرچند قيافه‏اى جدّى داشت و آهنگين و رجزگونه سخن مى‏گفت اما محتواى حركات و معنى كلماتش عمدتاً طنز بود و شوخى‏هايش ظريف و جهت‏دار بود.
عموم مردم اصفهان او را مى‏شناختند و از ديدن او منبسط مى‏شدند. سوار بر الاغ در خيابانها و بازار اصفهان حركت مى‏كرد و بر روى اسب سينه‏اش را جلو مى‏داد و رجزگونه سخن مى‏گفت. مجموعه‏ى اين خصوصيات باعث مى‏شد صمصام در هر مسيرى عبور مى‏كرد انبوهى از مردم مخصوصاً بچه‏ها به دنبالش او را همراهى كنند.
با همه‏ى سادگى و سيادت و محبوبيّت و كهولت سن، زبان برنده‏اى در برخورد با مسايل اجتماعى داشت، از اين رو تأثيرى عميق در نفوس مردم مى‏گذاشت. ايشان معمولاً بزرگترين و پرجمعيت‏ترين جلسات اصفهان را براى سخنرانى خود انتخاب مى‏كرد، و بى‏دعوت در ابتداى مجلس مترصّد مى‏ايستاد، و در حد فاصل منبر قبل و بعد به منبر مى‏رفت، سخنران بعدى كه قصد رفتن بالاى منبر را داشت و مى‏ديد صمصام بالاى منبر سبز شده است، ناچار بود كنار بنشيند و صبر كند تا صمصام منبرش تمام شود، و حتى اگر فرد يا افرادى در حال بيرون رفتن بودند آنها را مى‏نشاند.
در مجلسى كه آيت‏اللّه بهبهانى نيز براى روضه شركت كرده بود و عصازنان در حال خارج شدن از مجلس بود، صمصام به مجرد استقرار روى منبر قبل از هر كلامى با صداى بلند گفت: حلال‏زاده‏ها بمانند، حرامزاده‏ها بروند! مرحوم بهبهانى به همان نقطه‏اى كه رسيده بود نشست و بالطبع بقيه نيز! اين شيوه‏ى او براى در دست گرفتن منبر بود. اين حرفها با آن لحن و سبك خاص و شيرينى كه صمصام داشت موجب خنده فراوان مردم مى‏شد. او داراى آهنگ و لحنى خاص بود كه معمولاً با تكيه به صوت حرف مى‏زد. و خيلى شيرين و زيبا و اديبانه صحبت مى‏نمود در حالى كه سبيلهايش را به طرز خاصى مى‏كشيد و گاهى ريش‏هايش را مثل رستم دو شقه مى‏كرد و يك شال سبز به سر و شالى ديگر به كمرش مى‏بست قباى كوتاهى هم مى‏پوشيد و قيافه‏اى منحصر به فرد به خود مى‏داد.

موضع‏گيرى در مقابل دولت پهلوى‏
موضع‏گيرى‏هاى و سخنان طنزآلود او عليه رژيم پهلوى و در جهت دفاع از امام خمينى(ره) و نهضت او تداعى كننده‏ى بهلول، صحابى معروف امام كاظم(عليه‏السلام) بود و سالهاى سال است داستان‏هاى صمصام در رابطه با امام و رژيم نقل محافل و مجالس عام و خاص است.
او مردى بسيار عاقل و نكته‏سنج و در عين حال شوخ‏طبع بود. اكثر منبرها و كارهاى وى داراى ظاهرى فكاهى ولى باطنى انتقادى داشت. گاهى پايش را از شوخى‏هاى عاميانه فراتر مى‏نهاد و با پادشاهان و مردان سياسى قدرتمند وقت نيز شوخى مى‏كرد. در بين معمّرين اصفهانى كمتر كسى را مى‏توان يافت كه او را نديده و حكايت و لطيفه‏اى از اين مرد استثنائى به خاطر نداشته باشد.
‏

ای که به قم قدر و بها داده‌ای

کشـور ما را تــــو صــــفا داده‌ای

نام تـو بــر قلب، صـفا می‌دهد

روضه‌ی تو بوی رضا (ع) می‌دهد

السلام عليك يا فاطمه المعصومه(سلام الله عليها)

مسابقه كتابخواني عطر معرفت

پيشرفت هاي چشمگير بشر در عرصه هاي دانش و نوآوري و فرهنگ ‘نه تنها از اهميت كتاب ‘نكاسته است بلكه اين يارمهربان در زندگي ‘جلوه هايي پايدارتر يافته است.

براي افزايش اطلاعات و بصيرت خود لازم است به بهانه مسابقه هم شده مطالعاتي داشته باشيم.

مكان:سالن اجتماعات مدرسه علميه فاطمه الزهرا(س) مرند

شروع ثبت نام :اول اسفند 1391

منبع مطالعاتي :عطر معرفت سيد محمد ضياءآبادي

زمان آزمون:روز دوشنبه 14 اسفند1391

از برگزيدگان تقدير بعمل خواهد آمد.

براي تهيه كتاب به واحد پژوهش مراجعه نماييد.