گشایش مدارس آغاز بهار علم و دانش بر تمام دانش آموزان و معلمان گرامی باد

مهر آمد و دوباره گلستان سبز عشق
با عطر ياد و خاطره هايش چه ديدنيست
آهنگ پاك زمزمه غنچه هاي ناز
از لابه لاي وسعت سبزش شنيدنيست
مهر آمد و تبسمي از جنس نوبهار
روي لبان پاك و لطيف بنفشه هاست
گلبوته هاي شادي و شور و نشاط و عشق
دسته گلي ست آبي و در دست بچه هاست
مهر آمد و طلوع نجيب و بهاريش
در جاي جاي دفتر دل سبز و ماندنيست
شعر بلند خاطره هاي بهار شوق
در روزهاي آبي و بي كينه خواندنيست
مهر آمد و نويد شكفتن, و يك حضور
دل ها همه به پاكي برگ شقايق است
مي گفت باغبان كه بدانيد قدر آن
چون بهترين و سبزترين دقايق است
در گلْسِتان سبز پر از عطر ياس عشق
آيينه هاي عشق و صفا روبروي ماست
مهر آمد و درين تپش قلب زندگي
پرواز تا شكفته شدن آرزوي ماست

«سخت‌ترین لحظه‌ها برای من وقتی بودبودم، عکس می‌گرفتم؛ خاطرات آن‌ها هرگز از یادم نخواهد رفت.»

این‌ها جملات جاسم غضبان‌پور است؛ عکاسی که با حضور در جبهه‌های جنگ ایران و عراق از نخستین روزهای تهاجم دشمن، با دوربینش لحظه‌های خاصی را از زندگی و مرگ در سال‌های نبرد به ثبت رسانده است.

با شروع هفته‌ی دفاع مقدس، رسانه‌ها مانند همیشه عکس‌هایی از سال‌های جنگ را منتشر می‌کنند. عکس‌هایی که به‌عنوان سند، روایت‌گر بخشی از تاریخ هستند. عکاسان بسیاری از همان روزهای نخست آغاز جنگ، دوربین به دست گرفتند و برای ثبت لحظه‌هایی ناب، راهی جبهه‌ها شدند.

جاسم غضبان‌پور که خود از بچه‌های جنوب است، یکی از این عکاسان بود. او درباره‌ی آغاز جنگ و فعالیت حرفه‌ای عکاسی‌اش در آن سال‌ها گفت: من از بچه‌های خرمشهر بودم و جزو مجموعه‌ی جنگ به‌حساب می‌آمدم. قبل از این‌که جنگ شروع شود عکاس «مستند اجتماعی» بودم و از قبل از انقلاب عکاسی می‌کردم. بعد از شروع جنگ و در اوایل آن به‌عنوان امدادگر در مناطق مختلف مشغول شدم. خرمشهر در یکی - دو هفته‌ی اول شروع جنگ شاهد قتل عام عجیبی بود و من وظیفه خودم می‌دانستم به جای عکاسی، امدادگری کنم.

او ادامه داد: وقتی وضعیت جنگ تاحدودی تثبیت شد، به حرفه‌ی اصلی‌ام برگشتم. در آن زمان برای هیچ خبرگزاری و روزنامه‌ای کار نمی‌کردم و عکس‌هایم را به هیچ آژانسی نمی‌دادم، بلکه عکاسی بودم که فقط برای خودم کار می‌کردم. من به‌عنوان بسیجی در تبلیغات سپاه خرمشهر فعالیت می‌کردم و کارم بخشی از سیستم تبلیغاتی منطقه بود.

«سید»؛رزمنده‌ای که در فاو با غضبان‌پور بود

این عکاس درباره‌ی وضعیت عکاسی در آن روزها، گفت: در یکی دو ماه اول، دسترسی عکاس‌ها به جبهه و مناطق عملیاتی خوب بود؛ اما بعد از آن، محدودیت‌هایی برای تردد عکاس‌ها ایجاد شد. در آن زمان به‌خاطر مسائل امنیتی، تدابیری را برای رفت‌وآمد عکاس‌ها در نظر گرفته بودند که دسترسی آن‌ها را به مناطق عملیاتی محدود می‌کرد. آن هم به‌خاطر این بود که در آن سال‌ها چند کشور علیه انقلاب نوپای ایران ائتلاف کرده بودند و قصد براندازی نظام را داشتند.

غضبان‌پور در ادامه به تعریف عکاس جنگ اشاره و اظهار کرد: دو نوع تعریف از عکاس جنگ داریم؛ در تعریف اول، عکاسان بین‌المللی فعال هستند که در آژانس‌های مختلف کار می‌کنند. آن‌ها عکاس‌هایی هستند که با گرایش‌های مختلف مستند اجتماعی و ژورنالیستی به مسائل جنگ می‌پردازند و به شور و هیجان جنگ هم علاقه‌مندند و برای آن‌ها لزوما مهم نیست که چه کسی با چه کسی در حال جنگ است. برای این عکاس‌ها مهم نیست که دو طرف جنگ چه کسانی هستند، آن‌ها فقط کار خودشان را انجام می‌دهند و از حقوق و مزایای خاصی هم برخوردارند. برای آن‌ها فقط سوژه مهم است.

او ادامه داد: اما در عکاسی جنگ ایران و بعثی‌های عراق، اتفاق دیگری در جریان بود؛ عکاس‌ها در آن دوره، ایدئولوژی و مرام خاص خود را داشتند. من در دوران جنگ، از عزیزانی عکس می‌گرفتم که با من بزرگ شده بودند و زندگی می‌کردند، اما مجبور شدم از جنازه‌ی آن‌ها عکس بگیرم. من با نماز شب‌ها، نیایش‌ها، عبادت‌ها و به عملیات رفتن‌شان زندگی می‌کردم و به‌عنوان یک شخص ثالث به زندگی و شهادت آن‌ها نگاه نمی‌کردم، بلکه جزیی از آن‌ها بودم. عکس گرفتن از آن‌ها ورای عکاسی صرف بود.

این عکاس همچنین گفت: سخت‌ترین لحظات من در آن روزها، مواقعی بود که باید از کسانی که با آن‌ها مسافر بودم یا در کنارشان زندگی کرده بودم، بعد از شهادت عکس بگیرم. خاطرات آن‌ها هنوز با من است و هرگز از یادم نمی‌رود.

جنازه یک بعثی در دریاچه فاو

غضبان‌پور به چند نمونه از عکس‌های خاطره‌انگیزش از دوران جنگ اشاره کرد و افزود: یکی از عکس‌های خاطره‌انگیز و دوست‌داشتنی که گرفتم، عکس یکی از دوستانم در جبهه‌ی فاو است. من حتی نام او را به خاطر ندارم و با نام «سید» او را می‌شناختم؛ اما بسیاری از عکس‌های مهمی را که در فاو گرفتم، مدیون رشادت‌ها و جانبازی‌های او هستم. «سید» با موتور همراه من به مناطق عملیاتی می‌آمد تا من عکس بگیرم. خیلی از لحظه‌ها بود که احساس می‌کردم، دیگر او را نمی‌بینم و شهید می‌شویم. بعد از جنگ هم هرگز نتوانستم خبری از او بگیرم.

او ادامه داد: یکی دیگر از عکس‌هایی که برایم خاطره‌انگیز است، عکسی است از سربازان بعثی کشته‌شده در دریاچه‌ی فاو.

این عکاس درباره‌ی لزوم حفظ عکس‌های جنگ، توضیح داد: در زمان جنگ، عکس‌هایی گرفته شد که عکاسان آن‌ها ناشناس هستند. می‌توان با همت انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس، بسیاری از این مجهولات را از بین برد و عکس‌ها را شناسایی کرد. بهترین کار این است که موزه‌ای برای عکس‌های دفاع مقدس در نظر بگیرند تا عکاسان بتوانند نگاتیوها و اسلایدهای‌شان را با احساس امنیت و بدون هراس از نابود شدن، در معرض دید عموم قرار دهند و اطلاعات و ناگفته‌های‌شان از جنگ را بازگو کنند.

غضبان‌پور در پایان اضافه کرد: به امید این‌که در هیچ زمان و مکانی، شاهد جنگ نباشیم.

اعمال و عبادات در روزدحوالارض

نخستين مكاني كه از زمين آفريده شد، خانه خدا بود و بدين جهت مكه معظمه را كه كعبه در آن قرار دارد، «ام‌القري» مي‌گويند و آن‌گاه، از زير آن، ساير بخش‌هاي زمين گسترش پيدا كرد و به شكل و هيأت بعدي درآمد.

در روايات متعددي آمده است كه در بيست و پنجم ذي قعده، كعبه نصب شد، زمين گسترده شد، آدم (ع) هبوط كرد، ابراهيم خليل (ع) و عيسي مسيح (ع) متولد شدند و رحمت خدا پخش گرديد.

اما عبادات و طاعات بندگان روز دحوالارض بدين قرار است:

1-  هر گروهي كه در اين روز براي ذكر پروردگارشان گرد هم آيند، پراكنده نمي‌گردند مگر اينكه خواسته آنان داده شود. در اين روز، يك ميليون رحمت نازل مي‌شود كه 99 درصد آن براي ذاكرين و روزه‌داران اين روز و عبادت‌كنندگان اين شب خواهد بود.

2- امام رضا (ع) در حديثي فرمود: و في خمسة و عشرين من ذي القعدﺓ وضع الله البيت، و هو اوّل رحمة وضعت علي وجه الأرض فجعله الله عزّوجلّ مثابة للنّاس و أمناً. (خداوند سبحان در بيست و پنجم ذي قعده، كعبه را بنا نهاد و آن، نخستين رحمتي است كه در روي زمين قرار داده شد. پس آن را خداي سبحان، محل گردهمايي و خانه امني براي مردم قرار داد).

3- خواندن دو ركعت نماز در پيش از ظهر، كه در هر ركعت، يك بار سوره حمد و پس از آن پنج بار سوره والشمس (سوره ۹۱) و پنج بار سوره والضحي (سوره ۹۳) قرائت گردد. پس از سلام نماز، بگويد: لا حول و لا قوﺓ الاّ بالله العلي العظيم. سپس اين دعا را بخواند: يا مقيل العثرات، اَقِلني عَثرتي، يا مجيب الدّعوات، اَجِب دَعوَتي …

4- زيارت ثامن الحجج، حضرت امام علي بن موسي الرضا (ع) در اين روز، ثواب فراواني دارد.

محبوبه دانش شهیده 17 ساله راهپیمایی 17 شهریور 57

«مریم دانش» خواهر این شهیده در این ارتباط در گفت و گو با  محبوبه تنها 17 سال داشت و دانش آموز سال آخر دبیرستان بود که به خاطر اعتقادات قوی و باورهایی که به خدا داشت در جریان انقلاب اسلامی در راهپیمایی ها شرکت می کرد.

وی اظهار داشت: این شهیده در راهپیمایی 17 شهریور در میان تظاهرکنندگان بود که بر اثر اصابت گلوله نیروهای رژیم ستم شاهی به قلبش در حوالی چهار راه کوکاکولا به شهادت رسید.

نامبرده مهم ترین خصوصیت خواهرش را خلوص عنوان کرد و افزود: تقوای بالا، محبت، صمیمیت، شعور و رشد فکری بالا از دیگر خصوصیات این شهیده بود که در سن 17 سالگی به جای اینکه تابع احساساتش باشد تابع عقل، شعور و فهم خودش شد.

دانش تصریح کرد: اگر چه سن پایینی داشت اما همیشه در زمینه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی تفسیر قرآن، مذهبی و دینی مطالعات زیادی داشت .

وی با بیان اینکه محبوبه همیشه می گفت که هیچ تفاوتی میان زن و مرد در صحنه ها نیست، گفت: به خاطر این روحیه که داشت همیشه در گروه های انقلاب در مساجد و کتابخانه حضور داشت و جهت رشد فکری، اعتقادی و فرهنگی خود تلاش بسیار زیادی می کرد.



***دیدار با شهید باهنر یک شب قبل از شهادتش

خواهر این شهیده افزود: روز 16 شهریور که قرار بود فردایش به راهپیمایی برود به فکر عمیقی فرو رفته بود انگار که موضوع شهادتش به وی الهام شده بود و بسیار متفاوت تر از روزهای قبل بود.

وی با اشاره به این که خواندن قرآن یکی از اقدامات مثبتی بود که این شهیده با آن آرام می شد، افزود، آن روز تمام نگرانی اش متاثر از اتفاقاتی بود که رخ داده بود و درگیری ها بسیار ناراحتش کرده بود به همین دلیل ملاقاتی با شهید باهنر که همسایه ما بود در برنامه کاری آن روز خواهر شهیدم قرار داشت تا بتواند خودش را آرام کند.



***خواهر شهیدم طالب حقیقت بود

دانش گفت: خواهر شهیدم بسیار طالب حقیقت بود و روحیه جست و جوگری داشت که باعث شد تا آخر در صحنه انقلاب بماند و به شهادت برسد.

وی اضافه کرد: خواهرم همیشه به مادربزرگم که به نوه هایش می گفت ، الهی که پیر شوید ، اظهار می داشت که من دوست ندارم پیر شوم و در واقع شاید می دانست که روزی در اوج نوجوانی به شهادت می رسد.

www.iran.ir

مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س)  یاد همه شهدای 17 شهریور سال 1357 را در سالروز شهادت آن عزیزان گرامی می دارد.

nt> Normal 0 false false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> n="false” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

«هو الحق»

موضوع:میلاد کریمه اهل بیت حضرت معصومه(سلام الله علیها)

مکان:آمفی تئاتر بسیج خواهران

زمان:پنجشنبه 6شهریور 93-ساعت 12-30/9

مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(سلام الله علیها)مرندبه مناسبت میلاد کریمه اهل بیت حضرت معصومه(سلام الله علیها)و روز دختر ویژه برنامه ای را برگزار کرد.

مراسم جشن میلاد حضرت معصومه(سلام الله علیها)که در آمفی تئاتر بسیج خواهران وبا همکاری بسیج خواهران الزهراء(سلام الله علیها) مرند با هماهنگی مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(سلام الله علیها)برگزار شد با قرائت آیاتی چند از کلام الله مجید شروع و با همخوانی و سرودبه مناسبت میلاد حضرت معصومه (سلام الله علیها)توسط بسیجیان ،و سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا رستمی ادامه یافت.

ایشان ضمن سخنان خویش به مودت اهل بیت اشاره کرده فرمودندنعمتی که خداوند متعال در نهاد هر انسانی قرار داده اول محبت و دوستی اهل بیت و سپس دوستی با قرآن و و قرآن را سرلوحه زندگی خویش قرار دادن توصیه کردند وی در ادامه به مودت خانواده که ناشی از محبت اهل بیت است اشاره کرده فرمودندمودت خانواده نیز با محبت اهل بیت عصمت و طهارت جایگزین می شود،وی در ادامه به محبت خانواده حضرت علی (علیه السلام)و حضرت فاطمه (سلام الله علیها)اشاره کرده بیان نمودند: هرکس تابع ولایت بوده واز پیشوایی رهبری فرزانه همچون علی ابن ابیطالب (علیه السلام)بهره بجوید خانواده ای موفق و فرزندانی همچون حسن و حسین (علیه السلام)خواهد داشت که ثمره اینچنین خانواده ای بانویی با کرامت به نام حضرت معصومه(سلام الله علیها) است ؛ به ولایت امام رضا(علیه السلام) پیشرو و دنباله رو رهبر و ولی خویش است ومزار شریفش نصیب سرزمین ایران و مکان با برکتی برای کسب علم و فضیلت گردیده است. ویژه برنامه با اهداءجوایز به اسامی مبارک معصومه و دختران نمونه به پایان رسید.